Η είσοδος στην εφηβεία συνήθως σηματοδοτεί την αρχή μιας σειράς ραγδαίων βιολογικών, προσωπικών και διαπροσωπικών αλλαγών. Είναι μία περίοδος άγχους, έκστασης, ποικίλων προβλημάτων, αγωνίας, εξερεύνησης και ψυχικής πίεσης. Στο παρόν άρθρο, ερευνάται μέσα από βιβλιογραφική επισκόπηση, η πορεία της διαμόρφωσης της ταυτότητας από τον έφηβο και οι τρόποι με τους οποίους η οικογένεια και οι συνομήλικοι, που αποτελούν τα δύο πιο σημαντικά πλαίσια στήριξης του εφήβου, επηρεάζουν την απόκτηση της ταυτότητας του. Μέσα από μία κριτική συγκριτική προσέγγιση σημαντικών θεωριών, που αφορούν στην απόκτηση της προσωπικής ταυτότητας, προκύπτει ότι τα ζητήματα διαμόρφωσης της ταυτότητας δεν επιλύονται απόλυτα κατά τη διάρκεια της εφηβείας αλλά υπόκεινται σε αλλαγές και μετασχηματισμούς κατά την ενήλικη ζωή. Επανεμφανίζονται σε διάφορες φάσεις της ζωής του ανθρώπου και τα άτομα πιθανόν να μετακινούνται μπρος και πίσω, στις διαφορετικές κατηγορίες ταυτότητας, καθώς δοκιμάζουν διαφορετικούς ρόλους, σχέσεις, περιβάλλοντα και προκλήσεις. Αναδεικνύεται ο εξαιρετικά σημαντικός ρόλος των ουσιαστικών συναισθηματικών σχέσεων, της επικοινωνίας, του σεβασμού και της αγάπης στα πλαίσια της οικογένειας, που εξασφαλίζουν στον έφηβο σημαντικά συναισθηματικά εφόδια, ωριμότητα και τον προστατεύουν από τις αρνητικές επιρροές. Ταυτόχρονα, τονίζεται η καθοριστική σημασία ενός υποστηρικτικού δικτύου συνομήλικων, στην απόκτηση ικανοποιητικής προσωπικής ταυτότητας και στη διευκόλυνση της ανεξαρτησίας του εφήβου από την οικογένεια. Προϋπόθεση για την επιτυχημένη διαμόρφωση της ταυτότητας είναι η ενεργητική συμμετοχή του ατόμου, στις επιλογές που σχετίζονται με την ταυτότητα.